Maandelijks archief: juni 2016

Het gebeurt me vaak als ik een wetenschapper moet interviewen: ze blijven niet alleen hangen in jargon, maar praten onbedoeld ook nog voor meer dan de helft in het Engels. Niet dat ik geen Engels spreek, maar als een monoloog doorspekt is van Engelstalige vaktermen, raak ik wel eens de draad kwijt. Hoe moet dat dan zijn voor mensen die (nog) minder ingevoerd zijn in het onderwerp dan ik?

Drempel

En ik zie het overal, of het nu een hoogleraar is of een student. Niet heel gek natuurlijk. Veel dingen heb je in je studie in het Engels geleerd, de wetenschappelijke literatuur is in het Engels, je schrijft je rapporten in het Engels en je spreekt met je internationale vakgenoten in het Engels. Misschien zelfs met je collega’s en studenten.

Dat gaat lang goed. Tot je jouw verhaal moet vertellen aan een journalist, beleidsmaker, politicus of subsidieverstrekker. Wetenschappelijk onderzoek is vaak al niet gemakkelijk uit te leggen, maar die Engelse termen doen al helemaal de deur dicht. Een belangrijke eerste drempel om te slechten dus!

Jip en Janneke

Het is simpel: stel voor jezelf een lijstje op van tien of twintig termen die je het meest gebruikt en vertaal ze naar het Nederlands. Sterker nog, probeer ze te vertalen naar gewoon Nederlands. Niet de wetenschappelijke Nederlandse evenknie, maar een woord dat ook begrijpelijk is voor de buurman, voor Henk, voor Ingrid, voor Jip en Janneke. Test het op het eerstvolgende verjaardagsfeestje en je zult zien dat men jou en je onderzoek ineens een stuk interessanter vindt!

Taal

Wetenschapscommunicatie is niet makkelijk. Maar je zet al een hele stap door te beseffen dat voor kennismaken met wetenschap hetzelfde geldt als voor inburgeren in Nederland: ‘het begint met taal!’

Je kent het vast wel. Van die directeuren die bij alle nieuwe social media die in het nieuws zijn, roepen: ‘daar moeten we ook wat mee!’. Of van die communicatie-afdelingen die zeven social-kanalen tegelijk starten, die ze onmogelijk kunnen bijhouden. Of: webbouwers die voor hun klant standaard een blog-optie inbouwen, waarbij niemand zich afvraagt hoe die wordt gevuld.

Triest

Het trieste resultaat ken je waarschijnlijk ook. Socialmedia-kanalen die niet gebruikt worden. Twitter-accounts en Facebook-pagina’s die uit tijdgebrek of gemakzucht precies dezelfde invulling krijgen. En blogs waarbij de laatste post dateert van 5 maanden geleden…

Mijn blog

Helaas behoort mijn blog ook tot die categorie. De start van de blog was een bewuste keuze: daarmee kon ik laten zien wat ik nog meer te bieden heb: het communicatie-advies, de hulp bij ontwikkeling van een website of bij het maken van een content-strategie. Juist de zaken die ik niet zo makkelijk kan laten zien als de door mij geschreven artikelen, die ik regelmatig via social media deel.

Te goed!

Maar ook ik werd van mijn site weggetrokken door de dagelijkse bezigheden. Goed nieuws eigenlijk! Het gaat namelijk goed met Superba. Ik had bij de start van mijn bedrijf niet durven hopen dat ik het nu al zo druk zou hebben. Maar het gevolg is iets wat elke (zelfstandig) ondernemer kent: geen tijd meer voor zaken als acquisitie of het bijhouden van een blog. Een valkuil waar ik niet in had mogen trappen.

Practice what you preach

Immers, hoe vaak heb ik niet collega’s of opdrachtgevers gewaarschuwd voor de hierboven beschreven fouten? Uitgelegd dat het beter is een keuze te maken en één ding goed te doen, in plaats van alles een beetje half? Zo vaak de vraag gesteld: wie gaat die blog dan schrijven, en waarover? Geadviseerd een plan te maken, met deadlines. Dus Koen, practice what you preach!

Plan

Ik ga een plan maken. Zodat jullie hier geen blog meer zullen vinden van maanden geleden. Ik jullie kan laten zien in welke communicatie-activiteiten ik thuis ben. Natuurlijk met het gevaar dat ik nieuw werk binnenhaal en dat tijd besteden aan mijn blog opnieuw een uitdaging wordt. Kom maar op! 😉